Beste Jazzvrienden
Jazz is emotie, dat wisten we, maar jazz kan af en toe echt ontroeren. Vorige week zondag zat Ack van Rooyen, 90 jaar, in het programma Podium Witteman. Op bugel speelde hij “My funny Valentine”, begeleid door Mike Boddé op piano. Ik hoop dat u het heeft gezien of gehoord. Het was ontroerend ! Ik was verbaasd dat iemand op die leeftijd nog zo mooi kan spelen. Wat een toon, wat een fraaie lijnen. De carrière van Ack van Rooyen omvat inmiddels meer dan 70 jaar. In die periode speelde hij in talloze nationale en internationale orkesten met vele jazzgrootheden, van wie hij er inmiddels al een flink aantal heeft overleefd. Na zoveel jaar kan hij nog steeds een mooi muzikaal verhaal vertellen, waar zijn jarenlange ervaring in doorklinkt. Zoiets ontroert mij, zeker in een tijd waarin we maar weinig van live jazz kunnen genieten.
In de afgelopen jaren zijn er tijdens onze Doe Jazz-middagen ook vaak ontroerende momenten geweest. Henk Olden, onze programmamaker, zal onmiddellijk denken aan de zang van Angela van Rijthoven samen met de Jazz Connection in januari van dit jaar. In mijn herinnering was de bijdrage van Sabine Elfers aan de Karel-middag van vorig jaar oktober heel bijzonder. Niet verwonderlijk dat we ontroering vaak ervaren bij het luisteren naar solisten. Zij vertolken ter plekke een muzikale emotie die bij ons die ontroering kan oproepen.
Ontroering is er ook op het moment dat muziek refereert aan iets dat we lang hebben moeten missen. “We’ll meet again” zong Vera Lynn voor de Britse troepen die, ver van hun vaderland, verlangden naar het thuisfront. Telkens als het lied ergens wordt gespeeld doet het mij herinneren aan tijden waarin we iets moesten missen, maar tegelijk de hoop kregen dat het allemaal weer goed zou komen. Dat gegeven ontroert – althans mij – nog steeds.
Onze Doe Jazz-middagen hebben we ook al een flinke tijd moeten missen. De mooie muziek, de fijne sfeer in de Kruisberg, de enthousiaste muzikanten. Het idee dat het niet al te lang zou duren moesten we al snel verlaten. Zoals het er nu naar uitziet is de kans reëel dat we niet eerder dan in maart of april onze activiteiten weer kunnen opstarten.
Maar het komt goed. Het nieuwe jaar wordt (weer) een bijzonder jaar: Het is een jubileumjaar ! Op zondag 10 oktober willen we ons 40 jarig bestaan graag uitgebreid met u vieren in Amphion.
Voor dat we kunnen starten met een nieuwe reeks concerten zal een nieuw programmaboekje verschijnen. De programmacommissie heeft in de afgelopen periode niet stilgezeten. Bands moesten worden afgezet, maar ook weer worden gevraagd op een later tijdstip bij ons te komen spelen. Daarvoor zijn nieuwe afspraken gemaakt. Met andere woorden: Zodra het kan en mag kunnen we ook direct beginnen !
In november meldden wij dat er, in verband met het geringe aanbod dit kalenderjaar, een andere contributieregeling voor 2021 was ingesteld. Die regeling – korting op het huidige tarief – zetten we voorlopig even in de ijskast. In de huidige situatie, met een onzekere startdatum, kan het maar zo zijn dat u komend jaar helemaal geen contributie meer hoeft te betalen. Mocht dat het geval zijn, dan stellen wij een vrije gift in verband met ons jubileumjaar natuurlijk wel zeer op prijs !
Dit jaar hebben we ons natuurlijk heel anders voorgesteld. Maar als bestuur van Doe Jazz ’81 blikken wij nu even niet meer terug en richten ons op de toekomst, die vast weer mooie en ontroerende momenten voor ons in petto zal hebben: “We’ll meet again, don’t know where don’t know when, but I‘ll know we’ll meet again some sunny day !”
Namens Auke, Ben, Diny, Henk en Karel wens ik u plezierige feestdagen en een gezond en swingend 2021 !
Peter van den Bremen
Voorzitter Doe Jazz ‘81
