Beste Jazzvrienden
Er zijn er die van Jazz houden en anderen die er bij voorbaat een hekel aan hebben. Die laatsten associëren Jazz vaak met een “piep – knor”- of “tjingel – tjangel”- geluid. Kortom: een soort muziek die zelden of nooit bij ons is te horen.
Toen ik een kennis vroeg om een keer bij ons op een jazzmiddag te komen kijken en luisteren, was hij na afloop zeer verrast: ”Ik houd eigenlijk niet van jazz, maar dit vind ik best mooi en het is hier ook nog gezellig !”
Een andere kennis was niet minder verrast toen ik hem vertelde dat op 8 oktober de “Tailshakers”– notabene een Rock-‘n-rollband ! – bij ons komen optreden. “Is dàt ook Jazz…?”, vroeg hij verbaasd.
Er zullen meer mensen zijn die deze vraag stellen en dat is niet verwonderlijk. We trekken graag strakke scheidslijnen: Klassiek, Jazz en Pop. Rock-‘n-roll hoort voor de meesten van ons duidelijk bij die laatste categorie.
Toch is het interessant om te zien wat de overeenkomsten zijn tussen Rock-‘n-roll en Jazz. Een typisch Rock-’n-roll nummer als “Rock Around the Clock “ is qua akkoorden gebaseerd op een bluesschema, wat in de jazz ook veelvuldig voorkomt. Een andere overeenkomst is de sterke nadruk op de tweede en vierde tel, ook wel “Afterbeat” genoemd. Jazzliefhebbers ervaren dat als muziek die “swingt”.
De eerste Rock-‘n-rollnummers werden opgenomen door Afro-Amerikaanse artiesten zoals Chuck Berry. De bekendste artiest uit de beginjaren was echter de witte Bill Haley. Hij verbond Western Swing met Countrymuziek en kwam zo uit bij een muzieksoort die vooral de jongeren bleek te begeesteren. Door de film “Rock Around the Clock” uit 1956 werd deze muziek wereldberoemd.
Chuck Berry en Little Richard waren de eerste artiesten die hun Rock-‘n-roll- nummers zelf schreven. Chuck Berry schreef teksten die zowel zwarte als witte jongeren aanspraken. De bekendste en meest populaire Rock-‘n-roll artiesten waren echter Bill Haley en Elvis Presley.
De Rock-‘n-roll-periode eindigde in Amerika omstreeks 1959. In dat jaar werd Elvis Presley opgeroepen voor de militaire dienst. Men vond bovendien zijn optredens vaak te aanstootgevend. Hij draaide te veel met zijn heupen en dat was ongekend in die tijd. In sommige staten van Amerika werd Rock-‘n-roll zelfs verboden. Op andere plaatsen stonden politieagenten te kijken of het optreden van de artiesten niet te ruig werd. Toch werd er ook toen nog steeds Rock-‘n-roll gemaakt. In 1968 kwam Creedence Clearwater Revival met diverse onvervalste Rock-‘n-rollnummers in de hitlijsten.
Ondanks het feit dat de Rock-‘n-rollmuziek zijn ups en downs heeft gehad is er in Nederland een stroming die deze muziek nog steeds “beleeft”. In dansscholen leert men aanverwante dansen als Jive, Twist en Boogiewoogie.
Zondag 8 oktober komt “de leukste Rock-‘n-roll band van Nederland” bij Doe Jazz ’’81.
Dan komt u toch ook ?
Peter van den Bremen voorzitter@doejazz81.nl
